اعضای شورای اسلامی شهر تهران به نحوه تبلیغات بر روی اتوبوس‌های ناوگان حمل ونقل عمومی این شهر اعتراض کرده و شهرداری را ملزم به رعایت قانون در این بخش کردند.

یکشنبه هفته جاری و در جلسه علنی شورای شهر تهران بود که رئیس کمیته عمران این شورا به برخی تصمیم‌های گرفته شده در شهرداری اعتراض کرد.

شاکری در بخشی از سخنان خود نسبت به تبلیغات روی بدنه اتوبوس‌ها انتقاد کرد و گفت: به شهرداری تهران تذکر داده می‌شود که در خصوص رعایت ضوابط ایمنی و بصری و رعایت فرهنگ ایرانی - اسلامی در تبلیغات روی بدنه اتوبوس‌ها نظارت کامل تری را اتخاذ کند.

شاکری تصریح کرد: مشکل دید مسافران در اثر پوشیده شدن شیشه‌ها، مشکل کاهش تمرکز خودروهای مجاور و آلودگی بصری در انتخاب تبلیغات نامناسب و در آخر مشکل تبلیغ کالاهای خارجی روی بدنه اتوبوس‌ها از جمله مشکلات این موضوع است که باید هر چه سریع‌تر به این موارد رسیدگی شود .

حال به بهانه همین تذکر جدی می‌خواهیم به چند نکته اشاره کنیم. آنچه مسلم است، اینکه تبلیغات بر روی بدنه اتوبوس‌ها قرار است، سودی را نصیب سازمان اتوبوسرانی شهرها کند و صاحبان کالا یا خدمات تبلیغ شده هم می‌خواهند، فروش و در نتیجه سود خود را بالا ببرند و آنچه در این بین نادیده گرفته می‌شود، «حقوق شهروندی» مردمی است که در شهرها زندگی می‌کنند.

براساس یک اصل کلی حقوق، هیچ کس نمی‌تواند برای اجرای حق خود موجب ضرر رساندن به دیگری شود، از این رو اگر بپذیریم شهروندان دارای حقوق متنوعی هستند که اخلال یا ایجاد زحمت در بهره‌مندی از آن حقوق تخلف محسوب می‌شود، خواهیم دید، ایجاد صداهای ناهنجار یک مزاحمت از همین نوع است و حق نگاه یا حقوق بصری هم در زمره همین حقوق قرار می‌گیرد که کسی نمی‌تواند به آن تعرض کند.

اینکه شهروندانی به صرف سوار شدن به یک وسیله نقلیه عمومی محکوم به محروم شدن از دیدن اطراف خود شوند، قطعاً نوعی مزاحمت ازحق محسوب می‌شود. البته بحث محتوایی تبلیغات و کاهش تمرکز رهگذران در نتیجه جلب توجه غیر معمول تبلیغات موضوعات تخصصی دیگری است که جای بحث دارد.

اما با نگاهی به قواعد تعریف شده در این حوزه می‌بینیم که دستورالعمل ضوابط تبلیغات در ناوگان حمل و نقل عمومی کشور از طرف وزارت کشور و شورای عالی ترافیک در سال ۱۳۸۹ ابلاغ شد که براساس آن به هیچ عنوان تبلیغات نباید در قسمت جلوی خودروها نصب شود و همچنین تبلیغات باید به گونه ای روی بدنه خارجی اتوبوس‌ها نصب شود که فقط قسمت پایین بدنه را پوشش دهد و نصب هرگونه تبلیغات بر روی شیشه‌های اتوبوس‌ها ممنوع بوده و در صورت مشاهده با آن برخورد قانونی می‌شود.

با این وصف برغم وجود قوانین صریح در بخش شکلی تبلیغات بدنه اتوبوس‌ها و وجود مصادیق فراوان نقض حقوق شهروندان و بی‌توجهی به قانون، همچنان شاهد تکرار تخلفات از سوی اتوبوسرانی‌های شهرها و به طور خاص کلانشهرها هستیم و این سازمان‌ها اتوبوس‌ها را به سلول‌های زندانی تبدیل می‌کنند که مسافرانش از دیدن خیابان و مناظر مسیر حرکت محروم می‌شوند و چه بسا مسافران و به طور خاص کهنسالانی که به سبب گذشتن از ایستگاه مورد نظر خود متحمل زحمات بیشتری می‌شوند.

امید است، مأموران پلیس راهنمایی ورانندگی به استناد قانون از تردد چنین اتوبوس‌هایی جلوگیری کنند و مجریان و متولیان این کار در شرکت‌های پیمانکار و مدیران شهرداری برای پول بیشتر نگاه مردم را نفروشند یا زندانی نکنند.